ملا فاضل مظلوم یکی از سردسته ها و معاون فعلی به اصطلاح وزارت دفاع گروه طالبان، زیر فرمان ملا یعقوب، خود را مالک هشت‌هزار جریب زمین در شرق شهر مزارشریف می‌داند. این همان منطقه ای است که امروز با نام شهرک عمر فاروق شناخته می‌شود و در طول دو دهه گذشته صدها خانه و تأسیسات شهری در آن اعمار گردیده است.
ریشه این ادعا به دور اول جهالت طالبان برمی‌گردد، زمانی که ملا فاضل در اواخر دهه ۱۳۷۰ در نامه ای به ملا محمد عمر شکایت کرده بود که برای خودش و خانواده‌اش هیچ زمین ندارد. ملا عمر در پاسخ بر روی نیم ورق کتابچه خط‌دار فرمانی نوشت و طی آن هشت‌هزار جریب زمین در تپه‌های دو راهی حیرتان را به عنوان مالکیت شخصی ملا فاضل و بستگانش منظور کرد. اما این زمین‌ها پیش از آن در زمان دولت استاد برهان‌الدین ربانی و به پیشنهاد مولوی محمد عثمان سالک زاده والی وقت بلخ در قالب برنامه توزیع اراضی شهری به طور رسمی ثبت و در جریده دولت نشر شده بود. کمیسیونی با ریاست سالک زاده و عضویت هفت اداره ایجاد شد و روند توزیع زمین میان متقاضیان شهری اجرا گردید.
تا پایان نظام جمهوریت هیچ مدعی دیگری بر این زمین‌ها وجود نداشت و مالکیت آن در اسناد رسمی شهر تثبیت شده بود. پس از بازگشت دوباره طالبان، ملا فاضل بار دیگر با استناد به همان فرمان نیم ورقی ملا عمر دعوای مالکیت خود را زنده کرد. او با تعیین هشت نفر به عنوان وکلای شرعی، شکایت رسمی خود را علیه شماری از مقام‌های پیشین از جمله استاد عطا محمد نور والی اسبق بلخ، محمد اسحاق رهگذر، مولوی محمد عثمان سالک‌زاده و پسر ارشد او در محاکم طالبان درج نمود. پرونده در ابتدا در محکمه ابتدایی بررسی شد و سپس به محکمه استیناف ارجاع داده شد.
قاضی مولوی احسان‌الله وقار حکم نخست را نقض کرده و دوسیه را برای بررسی بیشتر دوباره به محکمه ابتدایی بازگرداند. در دلایل نقض آمده است که متهمان نمی توانند مدعی‌علیه شناخته شوند، زیرا در زمان مسئولیت‌شان تمام مراحل توزیع زمین طبق اصول اداری و با امضای رسمی مراجع صلاحیت دار انجام شده بود. بر همین اساس مسئولیت شخصی آنان رفع گردید و دوسیه دوباره برای بررسی تکمیلی به محکمه اول برگشت.
