زمین‌گیر شدن ملیشه‌های طالب و فربه شدن هرچه بیشتر تشکیلات آن‌ها گسترش یافته است. فربه شدن تشکیلات یعنی بالا رفتن مصارف و بیشتر شدن نارضایتی مردم – به عباره دیگر این یعنی چند بعدی شدن بحران.

چنانچه در مکتوب ضمیمه می‌بینید، طالبان برای سرکوب به‌اصطلاح خودشان – دشمن – یک قطعه خاص به ولایت لوگر فرستاده‌اند. این نکته قابل تأمل است. گمان بر این بود که ولایت لوگر تحت سیطره شبکه حقانی قرار دارد. معمولاً طالبان وقتی علیه نیروهای معرفی‌شده‌ی ضد خود اقدام می‌کنند، از آن‌ها با اسم و نام یاد می‌برند. کلمه «دشمن» یا به‌اصطلاح طالب «دخمن» در این مکتوب مبهم است و احتمالاً نشان‌دهنده تنش‌های درون‌گروهی طالبان است. در عین حال، چنانچه در سند دوم می‌بینید، در ریاست استخبارات سمنگان، تشکیلات ضد اختطاف اضافه شده است. مدتی است که گروه طالبان در سراسر کشور بخش‌های ضد اختطاف را تقویت کرده است. این نشان‌دهنده شدت گرفتن معضل اختطاف است که در اکثر موارد، ملیشه‌های ناراضی از درون تشکیلات طالبان در آن دست دارند.