پاکستان هیچ محدودیتی برای دسترسی طالبان به خاک و نهادهای پاکستانی ایجاد نکرده بود. حالا که این روابط پلید و ضد ملی به تشنج کشیده است، چه کشوری جانشین پاکستان خواهد شد؟
طالبان دیری‌ست حیثیت خود را به دلایل متعدد، عمدتاً داخلی، از دست داده است و هیچ راهی برای مشروعیت‌سازی و سفیدسازی روی سیاهی‌های داخلی خود ندارد. اگر راهی برای مشروعیت‌سازی انتخاب کند، سقوط می‌کند.
پاکستان طولانی‌ترین مرز را با افغانستان دارد و متأسفانه بیشترین صادرات افغانستان نیز به پاکستان است، زیرا مابقی کشورهای منطقه عادت به خرید میوه و سبزیجات کشور ندارند، چه رسد به خرید زغال‌سنگ و چیزهای دیگر. تعداد نیروهای طالب که به خاطر سرکوب اقوام، بخصوص در پنجشیر، اندراب و شمال شرق جابه‌جا شده‌اند، چند برابر تعداد آن‌ها در برابر پاکستان است.
این تناقض، یعنی پا ماندن بر گلوی مردم افغانستان و در عین حال تلاش برای ملی جلوه دادن قضیه، چگونه ادامه خواهد یافت؟ طالبان با شماری از جریان‌های سیاسی افغانستان مخالفت، نه بلکه دشمنی دارد و وقتی کسی از آن جریان‌ها درگیرش می‌افتد، سرش را می‌برد. این تناقض‌ها زمینه را برای سرنگونی این پدیده زشت و متعفن تاریخ ما به اسم طالبان زودتر مهیا می‌سازد.
لطفاً به رسایی‌ها (اعضای روند سبز افغانستان ) از بدی پاکستان یاد نکنید چون هیچ سازمان دیگر به اندازه روند سبز – به صورت منظم به این مسئله نپرداخته است. آنگاه که مشران طالب در بنگله‌های راولپندی و کراچی می‌زیستند، رسا در برابر پاکستان ایستاده بود و در این راه قربانی‌های چشمگیری را متقبل گردید. نصیحت‌تان را با خود داشته باشید.
