مرگ جسمی جان‌گیر است ولی مرگ روحی و ایمانی جانسوز امروزه ظلم و وحشت طالبانی به‌گونه‌ای جانسوز و جان‌گیر است که اثرات مخرب آن بر روح و روان مردم غیرقابل انکار است. در این دوران سخت و پرآشوب، بار سنگین مسئولیت اجتماعی بر دوش همگان است، گرچه حمل این بار برای بسیاری دشوار و حتی ناممکن جلوه می‌کند. با این حال، باید دانست که نبرد میان ظلمت و آزادی حقیقتی جاودانه و اصولی کهن در تاریخ بشر است که تا روز رستاخیز ادامه خواهد یافت. مقابله با این تاریکی مسئولیت ایمانی هر انسان است، اما میزان این مسئولیت بستگی به توانایی‌ها و درک فرد از پیامدهای عدم مقابله با ظلمت است. جوانان و اندیشمندان ما باید از مرگ جانسوز که همان مرگ روحی و اخلاقی است، بیشتر هراس داشته باشند تا از مرگ جان‌گیر که تنها جسم را می‌گیرد. قرآن کریم در این باره، به سرنوشت کسانی اشاره می‌کند که از ترس مرگ، مبارزه را ترک کردند: ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِن دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ (سوره بقره، آیه 243) ترجمه: آيا ننگريستي به [حال] كساني كه هزاران نفر بودند [و مي‌توانستند به خوبي در برابر دشمن مقاومت كنند ولي] از ترس مرگ از دیارشان خارج شدند [فرار كردند و سرزمين خود را به دشمن سپردند]. پس خدا بدیشان گفت بميريد [به زبوني و بی عزّت و آبرو]. سپس [با عبرت‌گيري از شكست و تصميم به جبران] زنده‌شان كرد. بي‌گمان خدا بر مردم [در صورت احراز شايستگي] صاحب فضل [=برتري بخش و فزون نعمت] است، اما بيشتر مردم شكر [اين نعمت را] نمي‌گزارند. آیا پذیرش ظلم و جور، خود مرگ ملت‌ها نیست؟! هرگاه گروهی از مردم از غفلت خود بیدار شوند و به پا خیزند، می‌توانند با جبران گذشته، حیات تازه‌ای به خود و دیگران ببخشند. چنین زندگی آزادانه‌ای پس از تحمل ذلت و خفت، نعمتی بزرگ و جلوه‌ای از فضل الهی است. در نبرد صفین، از امام علی(ع) نقل شده است که فرمودند: «در زنده ماندن ذلیلانه‌تان مرگ است و در مرگ پیروزمندانه‌تان حیات!» (خطبه 51) امروز ما نیز باید تصمیم خود را بگیریم و ایمان خود را دوباره احیا کنیم. آیا ترس از مرگ و از دست دادن رزق، ما را از ایستادگی در برابر ظلمت و وحشتی که به نام مقدس دین تحمیل شده، بازداشته است؟ رها کردن مسیر اعتماد به خدا و مبارزه برای بزرگ‌ترین نعمت الهی یعنی آزادی، به مرگ روحی و اخلاقی ملت‌ها می‌انجامد. در حالی که انتخاب مسیر اعتماد به خدا، تجدید حیات و عظمت این ملت‌ها را به همراه خواهد داشت.
Menu
