ما سخنان خانم روزا اتنبایوا، رئیس هیئت نمایندگی سازمان ملل متحد (یوناما)، را با دقت شنیدیم. جای تأسف و نگرانی عمیق است که ایشان بحران چندوجهی و پیچیده افغانستان را به مسئله حقوق زنان تقلیل داده‌اند. خانم اتنبایوا، تحت نفوذ و لابی نا معلوم خارجی و ضد منافع مردمی افغانستان، آگاهانه از اذعان به این حقیقت تلخ خودداری کرده‌اند که قانون اساسی در کشور حذف گردیده و گروهی متعصب و جهالت‌پرور، در غیاب نظم قانون‌محور، مردم را زیر یوغ ستم و استبداد استوار بر تعبییر عشیره یی از مذهب قرار داده است.
سلطه نامشروع و ضد ملی طالبان ریشه در توافق‌نامه دوحه دارد؛ توافقی که به مثابه کودتایی ننگین طراحی و اجرا شد و بخشی از تعاملات شرم‌آور یوناما و دیگر نهاد ها بر اساس ضمایم پنهانی آن صورت می‌گیرد.
ما بار دیگر از خانم اتنبایوا مصرانه می‌خواهیم که با استناد به گزارش‌های مستند و میدانی، از جمله داده‌های کارمندان یوناما، تحلیلی دقیق و واقع‌بینانه ارائه دهند که انعکاس‌دهنده شرایط واقعی افغانستان باشد و آلام مردم را بازتاب دهد.
افغانستان امروز نه‌تنها از فقر فراگیر و نقض سیستماتیک حقوق زنان رنج می‌برد، بلکه زیر سلطه طالبان، انسان های سرزمین ما از هرگونه مرجع برای پاسداشت کرامت و حقوق بنیادین خود محروم اند.
افغانستان کشوری کثیرالقومی است و سلطه تک گروهی و افراطیت طالبان فاجعه و بحران بشری در آن شدت بخشیده است . کشور ما زیر سلطه نامشروع و ضد ملی طالبان به آرمانشهر و آموزشگاه افراطیون وحشی و بی‌رحم تبدیل شده است.
دست‌کم، خانم اتنبایوا می‌بایست به وضعیت اسفناک نظام معارف اشاره می‌کرد و از نصاب آموزشی تروریست‌پرور طالبان یاد می‌نمود؛ نصابی که بشکه انفجاری و مین را بیش از مادر و معلم تکریم می‌کند.
